Een nieuwe kijk op ontevredenheid en ander ongemak

Een nieuwe kijk op ontevredenheid en ander ongemak

We voelen allemaal geregeld ontevredenheid of ongemak. Dat is heel menselijk. Het samenwerken en samenleven met anderen veroorzaakt naast warmte en verbinding nu eenmaal ook wrijving en schuring.

We hebben de neiging deze gevoelens niet te willen voelen. We willen er vanaf. Zo zijn we geprogrammeerd: het onaangename willen we zo snel mogelijk kwijt raken. Het fijne en aangename willen we zo lang mogelijk vasthouden.

Ons kritische deel staat klaar om oplossingen te bedenken en als dat niet snel genoeg lukt helpt ons vermijdende deel om onze kop in het zand te steken en ons af te leiden. Door bijvoorbeeld hard te werken en maar door te gaan of steeds de telefoon te pakken.

Toch kan het heel nuttig en leerzaam zijn om eens stil te staan bij deze ontevredenheid, onrust en ongemak.

Zo was ik zelf al een tijdje ontevreden bij een instituut waar ik trainingen geef. Eerst probeerde ik dat gevoel te negeren: ik vind het zo leuk om deze trainingen te geven. Daar wil ik niet mee stoppen. Toen begon ik tegen mezelf te zeggen dat ik me niet zo moest zeuren: het kan niet allemaal perfect zijn.

Maar toen viel er weer iets voor, waardoor ik het gevoel niet meer kon wegduwen. 

Toen ik me afvroeg welk gevoel er onder die ontevredenheid schuil ging was het frustratie. Frustratie dat er steeds opnieuw dingen voor mij werden bepaald. Zonder overleg vooraf.

Er werden verschillende waardes van mij geraakt. Rechtvaardigheid, samen tot een oplossing komen, autonomie.  Er werd niet aan die waardes voldaan. Ik merkte dat vooral het gebrek aan autonomie me dwarszat. Ik ben blijkbaar niet voor niets zelfstandig ondernemer geworden 😉

Ik zag ook in, dat hier geen verandering in zou komen. De loondienstconstructie en de grootte van het instituut zouden mij nooit de autonomie kunnen bieden die ik wens. Ik heb mijn contract dan ook opgezegd.

Dit is geen oproep om je baan op te zeggen als het je ergens niet bevalt!

Maar wel om je een nieuwe kijk te geven op lastige emoties. Om er bij stil te staan. En je af te vragen wat deze gevoelens je willen zeggen. Ze zijn er niet om je te pesten of het leven moeilijk te maken, maar om je iets duidelijk te maken.

Elke vorm van stress is altijd een teken dat er iets aan de hand is dat ons aan het hart gaat. Zoals Steven Hayes (een van de bedenkers van ACT, Acceptance & Commitment Therapy) zegt:

We care where we hurt and we hurt where we care

Met andere woorden onaangename emoties brengen je dichter bij je behoeftes, verlangens en waarden. Het is heel handig om die te weten.

Emotie komt van het Latijnse woord emovere of exmovere: in beweging brengen. Emoties helpen je om in actie te komen om je doelen te bereiken en om een zinvol, gelukkig leven te leiden.

1. Wat voor lastige, onaangename gevoelens ervaar jij op dit moment?
Onrust, onmacht, verdriet, frustratie, twijfel, eenzaamheid, of iets anders?

2. Waar zou je je niet druk om moeten maken om dit niet te voelen? Hier geen last van te hebben?
Is dat onrechtvaardigheid, het welzijn van je kinderen, een goede sfeer op je werkplek, begrip en waardering voor elkaar, …. vul maar in.

3. Kom in beweging: welke kleine stap kun je nu zetten om iets dichter bij jou behoeften en waarden uit te komen?
Kun je even iemand bellen om je hart te luchten en gehoord te worden? Geef je je kind een extra knuffel? Neem je een bosje bloemen mee voor die fijne collega?
Of is er nu eigenlijk toch een grotere stap nodig?

Wil je daar op een positieve, slimme manier mee aan de slag?
Lees dan Veerkracht voor vrouwelijke artsen.

Een voorproefje over ons (te) oude brein in een nieuwe wereld lees je hier.

Het verband tussen een tefalpan en jouw gezondheid

Het verband tussen een tefalpan en jouw gezondheid

Geen zorgen, dit is geen reclame voor het bakken in een tefalpan 😉

Maar het is wel van belang voor jouw gezondheid!

Het nieuwe jaar is alweer een paar weken oud. Het normale leven met alle dagelijkse drukte, vergaderingen, diensten en andere verplichtingen is weer op gang gekomen. Je hebt misschien goede voornemens gemaakt en die, zoals gewoonlijk alweer losgelaten. Je was lekker uitgerust van de vrije dagen rond de kerst en voelt nu alweer de stress en vermoeidheid toenemen. Het leven van een dokter is Nederland is best pittig. En we zien vooral wat er niet goed gaat.

Waarom is dat? Waarom staan de kranten bijvoorbeeld vol met negatieve berichten in plaats van positieve? Wat maakt dat we wakker liggen van een kritische opmerking maar nooit van een compliment? Waarom zien we vooral de afwijzende blik van die ene collega, maar niet de vriendelijke gezichten van de tien anderen tijdens een presentatie of een overdracht?

Bad is stronger than good.

Het negatieve heeft meer impact op ons dan het positieve. Dat wordt ook wel de negativity bias genoemd.

Of zoals Rick Hanson, psycholoog het omschrijft: het negatieve plakt aan ons als klittenband. Het positieve glijdt van ons af als een druppel olie van een tefalpan. Ons brein vertoont meer elektrische activiteit als we iets negatiefs zien of meemaken dan als het iets positiefs is.

Zoals als altijd als er iets in ons brein zo werkt heeft dat op  de een of andere manier een evolutionair voordeel. In dit geval is het voor onze overleving belangrijker gespitst te zijn op gevaar dan op plezier. Het is belangrijker niet gegeten te worden dan te eten. Dus we moeten alerter zijn op de sporen van aanwezigheid van een leeuw dan van die heerlijk zoete bessen. Het helpt om vriendelijk voor elkaar te zijn en samen te werken, maar één boos, verongelijkt persoon kan de hele stam verraden aan een vijandige buur.

Het is weer een voorbeeld van ons oude brein dat moet functioneren in een nieuwe wereld. Tegenwoordig zijn er veel minder reële, echt levensbedreigende gevaren, maar ons brein scant nog steeds vooral op negatieve zaken.

Dat geldt ook voor hoe we naar onszelf kijken. We zijn geneigd te zien wat we niet goed hebben gedaan, wat we zijn vergeten, wat we hebben gemist. We geven onszelf op onze kop voor een snauw naar onze kinderen, die reep chocola die we niet helemaal op zouden eten en het gesprek met een patient dat niet helemaal goed ging.

We onthouden niet wat er allemaal goed ging. Die weduwe die zo blij was met de goede begeleiding van haar man. De lol die je met je kinderen had toen jullie samen gingen dansen. Hoe je helemaal opgaat in het paardrijden waar je na jaren weer mee bent begonnen.

Terwijl de focus op het positieve, wat wel goed gaat, wat je wel kan, waar je blij van wordt, je veel beter helpt om je doelen te bereiken dan het omgekeerde. Je zit lekkerder in je vel, je bent gezonder en je kunt beter omgaan met de moeilijkheden die het leven nu eenmaal met zich meebrengt.


Dat heeft te maken met het verschil in effect van negatieve en positieve focus en emoties in ons brein. Negatieve emoties zorgen voor stress en een vernauwde blik. Ons gevaarsysteem gaat aan, we kunnen niet meer zo goed nadenken. Positieve emoties daarentegen zorgen voor kalmte en een een open blik. We zijn in staat helder na te denken, we zien meer mogelijkheden, we kunnen lastige situaties slimmer en sneller oplossen. Dit is de broaden-and-build-theory van Barbara Fredrickson. Omdat het effect van negativiteit zo sterk is moeten we ‘extra’ positiviteit inzetten om het effect te neutraliseren.

Dit principe kunnen we ook inzetten voor de manier waarop we met onszelf omgaan. Onszelf met vriendelijkheid en mildheid, met een positieve houding benaderen, levert veel meer op dan kritiek en negativiteit! 

Hoe doe je dat dan? 

Een manier om vriendelijker voor jezelf te zijn is je af te vragen wat je tegen een goede vriend of vriendin zou zeggen?

     Een andere manier is om het boek  Hart voor de dokter, met zelfcompassie aan het werk’ van Mila de Koning en mij te lezen.

      Via deze link kun je het boek bestellen 

 

Heb je toch behoefte aan meer informatie, ‘onderdompeling’ en begeleiding?

Dan nodig ik je van harte uit om mee te doen aan ‘Mind You’ een 3-daagse zelfcompassie-retraite.