‘Ik lijk Siri wel!’

Deze uitspraak hoorde ik vorige week van een vrouwelijke dokter.

‘Mensen willen voortdurend iets aan mij vragen, iets van mij weten. Of ze willen dat ik dingen voor hen regel. Assistentes storen mij de hele tijd tijdens mijn spreekuur. Patiënten zijn sinds de hele Corona-crisis veel meer wantrouwend ten aanzien van de medische wetenschap. Ik moet veel meer uitleggen. En als ze niet vanwege de lange wachtlijsten en inhaalzorg niet snel terecht kunnen voor een afspraak vragen ze mij om te bellen: ‘als u zelf belt, dokter, dan is het zo geregeld.’

Thuis gaat het net zo. Mijn kinderen vragen waar hun favoriete shirt of hun sporttas is gebleven. Mijn man vraagt wanneer we ook alweer op vakantie gaan en gaat er vanuit dat ik de kaartjes voor de schouwburg regel nu dat weer kan. Ik word gek van al dat gezeur aan mijn hoofd!’

Voel jij ook soms een soort Siri (of Alexa, of Google-assistant of Bixby)? Zo’n ingebouwde persoonlijke assistent die altijd beschikbaar is, op (bijna) alles antwoord weet, die het leven van de gebruiker makkelijker wil maken en waar je maar tegen hoeft te roepen?

Of ben jij meer een duizenddingendoekje?

Zo’n doekje dat je overal voor kunt gebruiken. Stof afnemen, aanrecht schoonmaken, vlekken verwijderen, ramen streeploos wassen, kruimels bij elkaar vegen, afdrogen, snoetjes poetsen, billen afvegen en ga zo maar door.

Zo’n doekje dat alle problemen wegveegt als stof op een vensterbank. Die begrip heeft voor elk standpunt. Die zonder morren elke opdracht uitvoert. Die het ‘vuile werk’ opknapt, dat lastige gesprek nog wel even doet. Die extra taak, die niemand wil, nog wel op zich neemt en ga zo maar door.

Hoe komt het dat jij je Siri of een duizenddingendoekje voelt???

Ten eerste omdat je gewoon echt goed bent in een aantal dingen!
Je bent slim. Je weet veel. Je bent gestructureerd. Je hebt overzicht. Je weet in hectische situaties je hoofd koel te houden. Je bent lekker praktisch en weet hoe je snel en handig dingen kunt regelen. Je bent goed met mensen. Je weet wat ze nodig hebben. Je blijft geduldig en kalm. Je bent vriendelijk en behulpzaam.

En ten tweede omdat je bent doorgeschoten in je talenten.
Je voelt je (over-)verantwoordelijk voor de gang van zaken en de mensen om je heen. Je bent (te) zorgzaam voor je patiënten, collega’s, naasten, maar niet voor jezelf. Je wilt alles (te) goed doen. Je wilt iedereen te vriend houden en je stelt geen grenzen.

Je vindt het vanzelfsprekend dat je dit allemaal doet (en je omgeving inmiddels ook). Je weigert nooit eens dienst als vraagbaak, probleemoplosser, regelaar.

En je hebt er ook last van: je voelt je moe, gefrustreerd, ontevreden, overbelast en ondergewaardeerd.

Wat kun je hieraan doen?

1. Waar gedraag jij je als Siri of Duizenddingendoekje?
Sta eens even stil bij de situaties waarin dit gebeurt. Schrijf dat eens voor jezelf op. En ook wat de gevolgen daarvan zijn: voor jou en voor je omgeving.

2. Wat heb jij nodig om het anders te gaan doen?
Wat heb je nodig van een ander? Wat heb je nodig van jezelf? Geef om jezelf en geef jezelf toestemming om keuzes te maken in wat je wel en niet doet.

3. Begin met een eerste kleine stap.
Kies een gebied of situatie waarin je vanaf nu anders gaat reageren. Zeg bijvoorbeeld ‘ik weet het niet’ als je kind vraagt waar zijn hockeystick is gebleven (ook al weet je het wel). Zeg ‘dan kan ik niet’, tegen een extra vergadering op je werk (ook al kun je wel). Zeg ‘dat gaat nu niet’ als iemand je vraagt iets te doen (ook al kun jij het slimmer en sneller dan die ander).