Rust ∗ Energie ∗ Plezier

voor vrouwelijke artsen

Over mij

Ik ben ervan overtuigd dat je moet durven doen wat je raakt.

Waar je blij van wordt, waar je goed in bent en wat je betekenisvol vindt. Daar krijg je energie van. Dan functioneer je optimaal.

En ben je de beste dokter die je kunt zijn!

Maar dat is eng.

'Wat zullen anderen daar van vinden?'

'Kan ik het wel?'

'Wat als ze boos of teleurgesteld zijn?'

'Als ik maar geen fouten maak'

 Ik vind het ook eng om voor mezelf op te komen, grenzen te stellen en mijn eigen keuzes te maken

Misschien herken je dit ook en vraag je je net zoals ik ook wel eens af of dat wel normaal is. En zeg je tegen jezelf dat je je niet zo moet aanstellen en flink moet zijn of niet zo moet zeuren.

Gelukkig weet ik inmiddels dat ik volstrekt normaal ben

en dat echt iedereen deze angsten heeft.

Maar deze angsten zorgen er wel voor

dat we heel hard werken

dat we altijd voor anderen klaar staan en onszelf daarbij vergeten

dat we ons zorgen maken en piekeren

dat we vaak leven in de waan van de dag en het gevoel hebben de controle kwijt te zijn

ik weet inmiddels ook, dat je de controle, de regie weer terug kunt krijgen.

Dat je zelf weer aan het roer kunt gaan staan, dat je kunt leren met die angsten om te gaan en rust en ruimte voor jezelf kunt creëren. Minder stress te ervaren en meer plezier te hebben.

Ik heb dit zelf met vallen en opstaan geleerd.

Ik wist heel zeker dat ik dokter wilde worden toen ik op 11-jarige leeftijd met spoed werd opgenomen met een geperforeerde appendicitis. Vraag me niet wat het was, maar het gevoel was heel sterk: ik wil de gezondheidszorg in.

Uiteindelijk ben ik huisarts geworden.

Net na mijn huisartsenopleiding wist ik niet hoe snel ik naar Genève moest verhuizen om weer bij mijn man te zijn. Hij werkte al 2,5 jaar in het buitenland en we waren net een half jaar getrouwd. Ik kon daar niet werken en dacht dat het wel lekker zou zijn om even niets te doen.

Na 3 weken vloog ik tegen de muren op.

We zijn daar nog 9 maanden gebleven en als ik nu terug kijk had ik wel wat symptomen van een depressie.

Mijn grote les: Ik moet zinvol werk doen om gelukkig te zijn

Terug in Nederland, met een baan als Hidha voor 4 dagen bleef er toch iets wringen. Hoewel ik voor mijn gevoel geen enkele reden had, ik had een leuke man, een goede baan, voldoende geld.... was ik ontevreden. Uiteindelijk ben ik bij een coach terechtgekomen.

Dat vond ik ook weer heel eng: wie weet wat er allemaal naar boven komt, welke dingen waarvan het beter is dat niemand ze weet.

En ik heb er zoveel aan gehad! En ik ga dus nog steeds geregeld naar een coach.

Het klinkt misschien naïef, maar mijn grootste les bij haar was:

Dat je geen slachtoffer hoeft te zijn van je omstandigheden. Je zult zelf actie moeten nemen als je niet tevreden bent, als het niet gaat zoals je wilt. En van iedere tegenslag, iedere moeilijke periode kun je leren. Dat was een echte eye-opener voor mij. Met haar hulp kon ik inzien, dat je de omstandigheden niet kunt veranderen, maar wel hoe je met die omstandigheden omgaat.

Dat je keuzes hebt en dat je die moet maken.

Dat je zelf de ingrediënten moet vinden die jouw leven zinvol en aangenaam maken.

Als dat voor mij kan, kan dat voor iedereen. En dat gun ik jou ook zo!

En er zijn natuurlijk genoeg dingen in het leven waar je niets aan kunt doen.

Ik heb altijd gedacht dat ik 4 kinderen zou krijgen en heel gelukkig zou zijn als leuke, gezellige moeder.

Op 1 januari 2004 liep ik met mijn man Robert op het strand in Bloemendaal. Wij hadden 2 dagen daarvoor gehoord dat onze 3e en laatste Ivf-poging was mislukt. Wij waren heel verdrietig.

Maar wij hadden ook heel sterk het gevoel: er is dus blijkbaar iets anders voor ons weggelegd. Wij moeten op een andere manier ons steentje aan deze wereld bijdragen.

Vanaf toen ben ik op zoek gegaan naar wat ik leuk vind,

waar ik goed in ben en wat ik belangrijk vind.

Ik heb steeds meer de regie genomen en ruimte voor mezelf gecreëerd.

.

Wil je meer weten over mijn werkervaring en opleidingen? Lees dan hier verder.